Wet van variabele verhoudingen

De wet van de variabele verhoudingen begrijpen

De wet van de variabele verhoudingen is een economische wet die stelt dat naarmate er meer van een productiefactor wordt gebruikt, de marginale opbrengst van die factor uiteindelijk afneemt. Als een boer bijvoorbeeld steeds meer tarwe op zijn land zou planten, zou de opbrengst uiteindelijk een punt bereiken waarop het niet langer rendabel is om meer te planten. Deze wet staat ook bekend als de wet van de afnemende meeropbrengsten. De wet van de variabele verhoudingen geldt voor verschillende situaties in de economie, waaronder:

  • In de productie, wanneer meer van een productiefactor wordt toegevoegd, neemt de productie aanvankelijk toe, maar in afnemende mate.
  • In de handel, wanneer een land zich openstelt voor meer invoer, kan het aanvankelijk profiteren, maar de effecten kunnen uiteindelijk afnemen.
  • In de arbeid, wanneer een bedrijf meer werknemers aanneemt, kan de productiviteit van elke werknemer aanvankelijk toenemen, maar uiteindelijk afnemen.

De wet van de variabele verhoudingen is gebaseerd op het concept van afnemende marginale opbrengsten. De marginale opbrengst verwijst naar de extra output die wordt geproduceerd door een eenheid van een productiefactor toe te voegen. Als een boer bijvoorbeeld meer tarwe op zijn land zou planten, zullen de eerste paar hectare een grote hoeveelheid tarwe opleveren, maar naarmate er meer wordt geplant, zal de opbrengst per hectare uiteindelijk afnemen. De wet van de variabele verhoudingen is een belangrijk concept in de economie, omdat het helpt het gedrag van bedrijven en markten te verklaren. Door de wet van de variabele verhoudingen te begrijpen, kunnen economen het gedrag van bedrijven en markten beter begrijpen en betere beslissingen nemen over productie, handel en arbeid.